Bez tytułu

Albowiem podobnie jak o drzewie, nic nie wiesz o człowieku, jeśli podzielisz go na momenty trwania i pokawałkujesz wedle tego, co się wzróżnia. Drzewo to wcale nie nasienie, a potem łodyga i pień gibki czy wreszcie suche drewno. Nie można go dzielić, aby poznać. Drzewo bowiem to ta potęga co powoli zaślubia niebo. Podobnie jest z Tobą człowieku. Bóg sprawia, że rodzisz się i rośniesz, napełniasz się i nasycasz, cierpisz i przebaczasz. A wszystko po to, abyś dotknął swojego nieba. Kiedz patrzą na Ciebie, widzą w Tobie dziecko, ucznia, małżonka i starca. Ale Ty nie jesteś żadnym z nich. Jesteś bowiem tym, który szuka swojej pełni. Jesteś tym, który stale pragnie i przemierza. I tylko wtedy, jeśli zobaczysz, że jesteś liściem smaganym wiaterm i gałązką wszczepioną w drzewo oliwne, prawdziwie zakosztujesz upragnionej wieczności.

Antonine de Saint Exupery